Kan je iets missen dat nog niet voorbij is? Want zo voel ik me nu we in onze laatste dagen van de maand Ramadan zitten. Wilt dat zeggen dat ik het onthouden van eten en drinken van zonsopgang tot zonsondergang ga missen? Mmh, misschien niet zozeer because I do love brunch. Maar wat ik wel elk jaar mis na de Ramadan, is de bezinning, mindfulness en spiritualiteit die de Ramadan keer op keer met zich meebrengt.
Als de meeste mensen aan de Ramadan denken, dan denken ze meteen aan het vasten. En hoe het moslims dankbaarheid doet creëren door te denken aan minderbedeelden. Daarnaast komen gezellige iftars (d.i. de maaltijd om het vasten te verbreken na zonsondergang) ook meteen voor de geest en natuurlijk verschillende traditionele gerechten en gebakjes. Wat uiteraard niet ongebruikelijk is want dit zijn uiterlijke kenmerken die we allemaal zien. Maar de Ramadan is veel meer dan dat. Onlangs zei de imam in de moskee iets dat me toch wel is bijgebleven. Het ging ongeveer als volgt: ”Als je na de maand Ramadan geen beter mens en moslim bent geworden (al is het maar een heel klein beetje), heb je de Ramadan dan eigenlijk benut?”. Dat heeft me aan het denken gezet. Het vasten is een eigenlijk een bijzaak of beter gezegd een middel om een bepaald doel te bereiken. Welk doel dan? Is het bezinning, gezonde zelfdiscipline en spiritualiteit? Of zeg maar een symphony of mindfulness?
Voor moslims is de Ramadan alleszins één van de vijf zuilen van de Islam. Concreet wil dit zeggen dat moslims vasten omdat God het vraagt en ze dichter bij God willen komen. Nu ben ik geen theoloog maar wat ik wel kan zeggen is dat de maand Ramadan een wonderlijke maand is die ons aanzet tot een versie van zelfgroei waar we maar geen genoeg van krijgen. Ben je geen people lover? Misschien wel tijdens de Ramadan want iedereen is zoveel liever 😊
En dit alles is niet volledig uniek aan de Ramadan. Want recente intermittent fasting (IF) trends doen ons soms geloven dat vasten een hype nieuwe ontdekking is (check mijn EOS blog van vorig jaar). Maar eigenlijk is het een eeuwenoude traditie die door enorm veel culturen en religies wordt/werd beoefend. Zo brengt het zoveel meer met zich mee, dan de gezondheidsbevorderende effecten die vaak beschreven worden. Misschien steekt iemand dit mindfulness-deeltje binnenkort ook een nieuw jasje zoals ze voor IF hebben gedaan. Persoonlijk denk ik dat we hier allemaal veel baat aan kunnen hebben, zolang we uiteraard de juiste credits geven en niet weeral claimen iets volledig van nul ‘uit te vinden’ 😉.
Om af te sluiten, is het wel mooi om te zien hoe deze periode dit jaar extra speciaal is. Want Pasen, Pesach en Ramadan vielen samen wat wel uitzonderlijk is. Zo hebben christenen, joden en moslims een periode van onthouding en inkeer (bijna) achter de rug dat wordt afgesloten met groot feest. Ondertussen geniet ik alvast van mijn allerlaatste dagen en kijk ik stiekem al uit naar volgend jaar.
stay
~ rupi kaur
I whisphered
as you
shut the door behind you